13. Lunch with Anthony

Dla Elizabeth .x
Za pytanie kiedy będzie rozdział i za rozmowy i wg za miłe rzeczy i za genialny muzyczny gust.
PS. Pozdrów ode mnie swojego chłopaka. <3

Pamiętnik Cher był grubym, różowym kalendarzem. Gdy go dostałam poczułam dziwny wstrząs.
- Wszystko w porządku? - zapytał Charles.
- Tak - odparłam podtrzymując się o framugę drzwi.
Wrzuciłam własność Cher do torby i wyszłam z domu mojego menadżera.

Będąc w okolicy Central Parku straciłam siłę w nogach. Upadłam na asfaltową alejkę.
Przez ponad 10 minut nie czułam nic poniżej moich ud, a na domiar złego urwał mi się pasek od skórzanej torby i wszystko co było w środku rozsypało się w okół mnie. Po 20 minutach znów ruszyłam do domu.
- Halo?
- Cześć Cannelle - usłyszałam roześmiany głos Anthony'ego po drugiej stronie. Od razu zrobiło mi się lżej.
- Cześć.
- Czy jesteś teraz może gotowa na lunch ze mną?
- Lunch z Tobą? - o mało nie zakrztusiłam się własną śliną. Anthony roześmiał się słysząc moje zaskoczenie.
- Jak nie chcesz to oczywiście nie będę cię zmuszał - zaczął się wycofywać z danej propozycji.
- No to gdzie i o której się widzimy?
- Czyli jednak chcesz...
- A dlaczego nie?
- 12:00 Sushi Square?
- Jasne.
- Do zobaczenia, Cannelle. 
Znalezienie Sushi Square nie było zbyt trudne, a znalezienie Anthony'ego było jeszcze prostsze. Chłopak by przejść z jednej na drugą stronę ulicy zatrzymał z 20 samochodów powodując klaksonową syrenę i rzucając się na pożarcie tym wściekłym ludziom słowami. Jednak Anthony nie był tym ani trochę wzruszony.  
- Cześć King.
- Bevan - odparłam uśmiechając się do niego.
- Jak ci mija czas?
- Za nim zadzwoniłeś nie czułam się zbyt dobrze..
- Chcesz powiedzieć, że po moim telefonie poczułaś się lepiej?
- Em...dokładnie.
- Czyżby Magiczne Moce Anthony'ego Bevan'a? - uśmiechnął się obejmując mnie ramieniem. To było tak urocze i tak kochane, że nawet nie zauważyłam jak wtuliłam się w jego tors. Żadnemu z nas nie przeszkadzała ta bliskość.
- Jadłaś kiedyś sushi? - zapytał Tony zajmując miejsce na czarnej, skórzanej kanapie.
- Tak - odparłam.
- Um... To znaczy, że cię nie zaskoczę
- Może następnym razem? - chwilę później załapałam znaczenie moich słów. Anthony przyglądał mi się uważnie z chytrym uśmieszkiem.
- To co powiesz na dziś wieczór? - zapytał Tone przyglądając się to mnie to karcie menu.
- Zwolnij kowboju - krzyknęłam we wnętrzu.
- To jak?
- Jasne - tylko ciekawe kiedy napiszę resztę piosenek.
- A jak ci idzie nowa płyta? - co ty czytasz w myślach?
- Hm... Ciągle pracuję i szukam natchnienia...
- Taki spontaniczny lunch z najprzystojniejszym chłopakiem chodzącym po ziemi nie wystarczy?
- Na pewno wspomnę o tym w którejś piosence.

Popołudnie minęło mi na przebraniu ciuchów i plotkowaniu z Elandor u mnie w pokoju. Mary siedziała u siebie i słuchała smutnej muzyki.
- Co z twoją siostrą? - zapytała El.
- Mary? No cóż. Ona... ma anoreksję i jakieś problemy psychiczne.
- Och... Biedna - mruknęła Elandor
- Nie obgaduje się nieobecnych - usłyszałam z drzwi mojego pokoju. Był to bardzo, bardzo, bardzo znajomy głos.
- My wcale
- Daruj sobie, nie jestem głucha!!
- Więc po co przyszłaś?
- Chciałabym żebyś powiedział rodzicom, że nie wiem kiedy wrócę.
Właśnie wtedy zauważyłam jak moja siostra jest ubrana.

W porównaniu do tych ciuchów, które ubierała na co dzień wyglądała niesamowicie.
Wiedziałam, że jak zapytam gdzie się wybiera to i tak nie otrzymam żadnej konstruktywnej odpowiedzi dlatego pośpiesznie przytaknęłam.
___________________
Przepraszam!!!
Omg. Tak bardzo chciałam to wrzucić wcześniej ale moja bff zabrała kartkę z tym rozdziałem i nie mogłam go odzyskać...
Jest słaby i dziwny, ale ujdzie. Następny będzie za jakiś czas...  Za 10 komentarzy ;*
Ps. Dodam zdjęcia jak złapię wolny komputer.