Rozdział 1

-Dobranoc. - mruknęłam i zgasiłam światło w salonie. Mama włączyła sobie lampkę i powróciła do czytania. Mary, moja starsza siostra płakała w swoim pokoju,  a tata jeszcze nie wrócił. Mogłam iść do Mary,  ale sama nie czułam się zbyt dobrze psychicznie by wysłuchiwać jej problemów. Zaświeciłam małą lampkę przy łóżku i spojrzałam za okno. Być może był to ostatni raz?  Przebrana w piżamę położyłam się na łóżku.  Nastawiłam budzik na 5:30. Telefon położyłam pod łóżkiem, by obudził mnie, gdybym nie zareagowała na budzik. Szybko zasnęłam.
Gdy wstałam,  w Londynie było jeszcze ciemno.  W sklepie na przeciwko, świeciły się dwie jarzeniówki, co znaczyło, że właścicielka właśnie przyszła. Przebrałam się w luźne ubrania i dopakowałam resztę rzeczy do wielkiej, różowej walizki.  Chwilę później do pokoju weszła mama i sprawdziła czy na pewno wszystko zabrałam oraz włożyła do mojej torby podręcznej torbę z lekarstwami.
- Tylko o nich nie zapomnij! - przykazała, po czym mocno mnie przytuliła - Gdy rozwiążę problem z Mary,  na pewno do ciebie  przyjedziemy.
-Dobrze.  -  Mama nigdy nie powiedziała otwarcie, że moja siostra jest anorektyczką i chodzi na terapię,  ale i tak wszyscy o tym wiedzieli. Zachowywała się dziwnie od momentu w którym zauważyła,  że Mary "pozbywa" się tego co je, jakby wcale ją to nie martwiło. Jakby odsuwała to od siebie, jakby Mary nie była jej córką.
- Idziemy Cannelle? - zapytał tata,  pojawiając się w drzwiach.
- Jasne.  - odparłam starając się opanować strach wyjadający mnie od środka. Znaleźć sięw samolocie, jak najszybciej, było moim największym marzeniem. Tata wpakował moje torby do swojego czarnego vauxhall'a corsy i ruszyliśmy na lotnisko.
Przed wejściem na Heathrow spotkałam mojego menadżera Charles'a i całą resztę jego ludzi.
- Witaj moja młoda gwiazdko! - przywitał mnie ze sztucznym uśmiechem. Charles był przystojnym mężczyzą, którmu chyba coś nie wyszło w życiu i zajmował się rozsławianiem młodych piosenkarzy, zamiast własną karierą.  Z milion razy powtarzał jaki on był wspaniały i jak okropnie żałuje,  że zrezygnował z tego co robił.  Dodawał coś jeszcze o tym, że nie jest niańką,  by zajmować się takimi gówniarzami jak ja. Oczywiście nie przy rodzicach.  Przy ojcu był miły, ale jaki mógł być skoro rodzice mu płacili?
- Panie King, proszę oddać bagaże i zbieramy się na odprawę, bo samolot odleci bez nas. -roześmiał się Charles.  Ruszyliśmy do środka, pożegnałam się z tatą i przeszłam przez odprawę.  W samolocie zajęłam miejsce 15B. Obok mnie usiadła brunetka.
- Cześć. - powiedziała.  - Jestem Elandor Stones. - podała mi dłoń.
- Cannelle Kings. - odparłam pospiesznie potrząsając dłonią.
- O masz zimne ręce.  - roześmiała się.
- To z nerwów.
- Dlaczego? - zapytała.
- Jutro mam pierwszy koncert przed dużą publicznością na Madison Square Garden. .. - wyjaśniłam.
- Czekaj.  Cannelle Luna King??
- Dokładnie...
- O mój Boże.  - o niemal nie krzyknęła. - Spotkać taką gwiazdę w samolocie.
 Po sześciogodzinnym locie zupełnie nie czułam nóg i musiałam iść pod rękę z jakimś tancerzem bo sama nie byłam w stanie.




To mój pierwszy blog.  Proszę o rady dotyczące bloga.  Komentujcie. /m.